Σε ανάρτησή του στο Truth Social, ο Ντόναλντ Τραμπ έσπευσε να υποβαθμίσει τη σύγκρουσή του με τον Έλον Μασκ, δηλώνοντας ότι δεν έχει πρόβλημα που εκείνος τον αντιτίθεται, αλλά θα έπρεπε «να το είχε κάνει νωρίτερα». Ο Τραμπ, με τη γνωστή του ρητορική, επαίνεσε ένα νομοσχέδιο που εξετάζεται αυτή τη στιγμή στο Κογκρέσο, το οποίο χαρακτήρισε «ένα από τα μεγαλύτερα που έχουν υπάρξει», υποσχόμενος περικοπές δαπανών ύψους 1,6 τρισεκατομμυρίων δολαρίων και «τη μεγαλύτερη φορολογική μείωση όλων των εποχών». Παράλληλα, προειδοποίησε ότι αν δεν εγκριθεί το νομοσχέδιο, οι φόροι θα αυξηθούν κατά 68% και οι πολίτες θα βιώσουν «ακόμα χειρότερες καταστάσεις». Με στόμφο, κατέληξε: «Δεν ήμουν εγώ που το προκάλεσα αυτό το χάος – ήρθα για να το διορθώσω».
Ο Μασκ «πυροβολεί» το Κογκρέσο
Στον δικό του διαδικτυακό «καμβά», ο Έλον Μασκ ξέσπασε κατά του νομοσχεδίου, χαρακτηρίζοντάς το «τεράστιο, παράλογο και αηδιαστικό». Δεν παρέλειψε να κατηγορήσει όσους το ψήφισαν ότι «ντρέπονται γι’ αυτό που έκαναν» και πως «ήξεραν πολύ καλά ότι έκαναν λάθος». Ο Μασκ προειδοποίησε ότι αν περάσει το νομοσχέδιο, το ήδη αστρονομικό έλλειμμα θα εκτοξευτεί στα 2,5 τρισεκατομμύρια δολάρια, «βουλιάζοντας» την Αμερικανική κοινωνία σε δυσβάσταχτο χρέος. «Το Κογκρέσο οδηγεί τη χώρα στην καταστροφή», δήλωσε με μια δόση δραματικής υπερβολής, αλλά και με έναν υπόγειο σκεπτικισμό που δύσκολα παραβλέπεται.
Η συμφιλίωση ή το θέατρο του παραλόγου;
Μέσα στον ορυμαγδό, ένας άλλος πρωταγωνιστής των social media, ο DogeDesigner (@cb_doge), ανάρτησε στο Χ ότι ο Μασκ απάντησε θετικά στον Bill Ackman σχετικά με το ενδεχόμενο συμφιλίωσης με τον Τραμπ «για το καλό της χώρας». Ο Μασκ είχε προηγουμένως ανταποκριθεί σε ανάρτηση του Ackman, συμφωνώντας ότι η συνεργασία μεταξύ τους θα ήταν αμοιβαία επωφελής, «γιατί ο Ackman έχει δίκιο», όπως είπε με στόμφο που ταιριάζει στο διαδικτυακό του στυλ.
Εν κατακλείδι, σε αυτό το σήριαλ πολιτικής και τεχνολογικής ίντριγκας, η αλήθεια χάνεται κάπου ανάμεσα σε υποσχέσεις, tweets και φορολογικές ελαφρύνσεις. Το Κογκρέσο, ο Τραμπ και ο Μασκ μοιάζουν με ηθοποιούς σε μια τραγωδία που παίζεται ξανά και ξανά. Ποιος φταίει τελικά; Μήπως όλοι; Ή μήπως κανείς;
